Wat is een softwarelicentieovereenkomst?

door

Wat is een softwarelicentieovereenkomst?

Softwarelicentieovereenkomsten (SLA’s), die aanvankelijk bekend stonden als licentieovereenkomsten voor eindgebruikers (EULA’s), maar die term wordt steeds minder gebruikt, zijn contracten die de voorwaarden vastleggen waaronder een licentienemer en een softwaremaker de software mogen gebruiken. Het beschrijft de rechten en plichten van de partijen en staat de licentienemer toe de software te gebruiken met bepaalde beperkingen, zoals het niet mogen verkopen aan derden.

Daarnaast bevat het gebruiksrichtlijnen voor de software, inclusief details over installatie, huur, betaling en het aantal licenties. De SLA kan ook informatie bevatten over licentie-, support- en onderhoudskosten, evenals prestatiegerelateerde garanties voor de software. Het definieert ook wat wel en niet kan worden gedaan met de software.

Bij elk stuk software dat je gebruikt, zit een licentieovereenkomst. Of je het nu wilt of niet, het is een absolute noodzaak. Softwarelicentieovereenkomsten worden uitzonderlijk belangrijk als het gaat om software als een service (SaaS) of bij het bepalen van de voorwaarden voor het gebruik van software. In dit artikel lees je meer over wat je moet weten over softwarelicentieovereenkomsten.

Waarom is het belangrijk?

Zoals hierboven vermeld, leggen SLA’s de rechten vast van alle partijen die betrokken zijn bij de software. Ze definiëren ook de relatie tussen het softwarebedrijf en de gebruikers en leggen uit hoe ze worden beschermd. Dit zijn enkele van de manieren waarop de ontwikkelaars en gebruikers worden beschermd.

Voor ontwikkelaars kan een Softwarelicentieovereenkomst:

  • Hun intellectuele eigendom en handelsgeheimen beschermen op basis van auteursrechtwetten.
  • Stelt beperkingen in op wat derden kunnen doen met de softwarecode die eronder valt.
  • Beperk de aansprakelijkheid van de verkoper.

Wat gebruikers betreft, kan een Softwarelicentieovereenkomst:

  • Beschrijf de rechten die gebruikers hebben als ze softwarecode gebruiken die ze niet geschreven hebben.
  • Geef aan hoe gebruikers hun wettelijke aansprakelijkheid kunnen beperken, zichzelf kunnen beschermen tegen inbreukclaims en de naleving van softwarelicenties kunnen handhaven.
  • Gebruikers helpen bij het onderhouden van goede relaties met leveranciers en softwareontwikkelaars.
  • Bepaal precies hoeveel licenties een organisatie nodig heeft om te voorkomen dat je te veel uitgeeft aan vergunningen.

Verschillende soorten SLA’s

Individuele licenties kunnen verschillende voorwaarden en beperkingen hebben, afhankelijk van de software en de ontwikkelaar. Toch zijn de meeste licenties onderverdeeld in vijf categorieën en moet je weten welke licentie jouw software heeft. De vijf categorieën van softwarelicenties zijn de volgende:

  • Eigen
  • Toegestaan
  • Publiek Domein
  • GNU Kleine Algemene Gebruikerslicentie (LGPL)
  • Auteursplicht

Eigen

De meest voorkomende soort SLA is een eigendomslicentie, waarbij de koper alleen een licentie koopt om de software te gebruiken; de ontwikkelaar behoudt het eigendom van het product. De licentiehouder mag de code van de software meestal niet wijzigen of verspreiden. Propriëtaire licenties worden meestal “closed source” genoemd.

De gebruikers krijgen een operationele code, maar kunnen de software niet vrij wijzigen. Ze mogen de code van de software niet reverse-engineeren om de broncode te verkrijgen.

Toegestaan

Het is een primair type open-source licentie die de koper toestaat te doen wat hij wil met de software zolang hij zich houdt aan de vastgestelde eisen voor distributie en wijziging. Bovendien zijn er specificaties voor het behoud van handelsmerken, auteursrechten en licentiemeldingen.

Toegestane licenties zijn er in verschillende vormen, zoals de MIT, Apache en BSD (Berkeley Source Distribution) licenties. Software onder permissieve licenties wordt aangeboden “zoals het is” zonder enige garantie.

Publiek Domein

Het is de meest open vorm van softwarelicentie waarbij de software vrij beschikbaar is zonder gebruiksbeperkingen. De gebruikers kunnen de software wijzigen of code van deze software opnemen in een toepassing om persoonlijke en professionele producten te maken. Bedrijven moeten echter voorzichtig te werk gaan, omdat gewijzigde code mogelijk niet voldoet aan de beveiligings- en kwaliteitseisen van het bedrijf. Als een licentie in het publieke domein is, maar niet duidelijk wordt vermeld, moeten bedrijven voorzichtig zijn.

GNU Kleine Algemene Gebruikerslicentie (LGPL)

Een softwarelicentie gepubliceerd door de Free Software Foundation heet de GNU Lesser General Public-licentie (LGPL). Hiermee kan de koper de software wijzigen en de gewijzigde versie toepassen op een propriëtair softwareproduct. De koper kan het product dan onder zijn voorwaarden licenseren. Ontwikkelaars zijn vrij om eender welke codericentie te gebruiken en links naar open-source bibliotheken in hun software op te nemen.

Auteursplicht

Hoewel copyleftlicenties en LGPL’s op elkaar lijken, zijn copyleftlicenties wederkerige of beperkende licenties met extra voorwaarden. Ze staan gebruikers bijvoorbeeld toe om propriëtaire code te wijzigen en te gebruiken zolang ze de resulterende software uitbrengen in overeenstemming met dezelfde voorwaarden. Het kan bijdragen aan een meer open ontwikkelingswereld omdat deze nieuwe werken dienen als inspiratiebron of hulp voor anderen die producten maken die ook onder de auteursplichtige licentie zijn vrijgegeven.

Tips voor het gebruik van software met een licentie

Houd rekening met het volgende als je software met een licentie gebruikt, voor werk of privé:

  • Bekijk je licenties: Bij nieuwe software wordt meestal een EULA geleverd die je moet accepteren om het te kunnen gebruiken. Je vindt de antwoorden op vragen over wat je wel en niet mag doen met de software door deze licentie zorgvuldig te lezen.
  • Maak handleidingen voor medewerkers: Het is handig om een handleiding met licentie te voorzien voor elke nieuwe software die je installeert ten behoeve van andere leden van de organisatie wanneer ze deze voor professionele doeleinden gebruiken. Het geeft gebruikers korte antwoorden over wat ze mogen doen met de software om er zeker van te zijn dat alles wat ze doen is toegestaan door de licentie.
  • Geef prioriteit aan je doelstellingen: Weten wat je doelen zijn bij het gebruik van de software is cruciaal bij het kiezen van de juiste software. Zo wil je bijvoorbeeld een oogje houden op de softwarelicenties die je gebruikt als je een product ontwikkelt voor commerciële release, om er zeker van te zijn dat je controle houdt over het eindproduct.

Softwarelicenties zijn cruciaal omdat ze het intellectuele eigendom van ontwikkelaars beschermen. Bovendien kunnen licenties ontwikkelaars een duidelijk juridisch handelingsperspectief bieden in het geval dat gebruikers de voorwaarden van hun licentieovereenkomst schenden. Het doel van softwarelicenties is om te garanderen dat de software nuttig is voor alle partijen die betrokken zijn bij de creatie en het gebruik ervan.

EULA’s stellen wettelijke richtlijnen op die de rechten van gebruikers bepalen om de software te installeren, te openen en de broncode ervan te wijzigen na aankoop van de software. Deze licenties bepalen hoeveel een gebruiker mag openen, gebruiken en wijzigen van de broncode van de software. Ik hoop dat dit artikel je heeft geholpen om meer te leren over softwarelicentieovereenkomsten.

Interessante links:

Verschil tussen een EULA en een softwarelicentieovereenkomst?

Voorbeeld van een softwarelicentieovereenkomst voor een gegevenssysteem

Plaats een reactie