Java vs Objective C
Java en Objective C zijn twee populaire programmeertalen die sindsdien overal in de software-ontwikkelingsindustrie worden gebruikt. Of Java of Objective C een programmeertaal met meer mogelijkheden, draagbaarder en intuïtiever is, is een veelbesproken onderwerp. Hoewel ze bepaalde dingen gemeen hebben, verschillen ze ook aanzienlijk op een aantal belangrijke punten.
Zowel Java als Objective C hebben hun eigen unieke eigenschappen en voordelen, en ontwikkelaars moeten kiezen welke taal ze willen gebruiken op basis van de specifieke behoeften van het project. Java is een meer gebruikte taal vanwege zijn objectgeoriënteerde aard. Tegelijkertijd is Objective C een taal op een lager niveau die meer directe controle biedt over het onderliggende platform. In wat volgt zul je de twee talen vergelijken aan de hand van enkele andere belangrijke parameters die hieronder worden gegeven.
- Syntax
- Platformafhankelijkheid
- Gemak van leren
- Geheugentoewijzing en -beheer
- Gegevenstypen
- Uitzonderingsverwerking
- Bibliotheek- en kaderondersteuning
- Prestaties tijdens bedrijf
- Constructoren en herbruikbaarheid van code
1. Syntax
Syntaxis is een van de belangrijkste verschillen tussen de talen. Java gebruikt een C-stijl syntaxis met accolades en puntkomma’s, waardoor de code leesbaarder en begrijpelijker wordt. Het ontleent zijn syntaxis aan C++ (een bekende taal voor de meeste ontwikkelaars). De unieke syntaxis van Objective C, waarbij vierkante haken worden gebruikt om berichten naar objecten te sturen, moet echter worden verduidelijkt voor beginners. Het is gebaseerd op de primaire C-taal.
2. Platform afhankelijkheid
Wat platformonafhankelijkheid betreft, kan Java werken op elk apparaat of besturingssysteem waarop de Java Virtual Machine (JVM) is geïnstalleerd. Dit maakt het een platformonafhankelijke taal in vergelijking met andere talen. Dit maakt het maken van cross-platform applicaties extreem flexibel en populair. Aan de andere kant heeft Objective C een beperkt aantal ondersteunde platformen, omdat het voornamelijk wordt gebruikt voor de ontwikkeling van toepassingen voor de iOS- en macOS-platformen van Apple.
3. Gemak van leren
Hoewel het leergemak per persoon verschilt, hebben app-ontwikkelaars de neiging om eerst Objective C te leren. Dit komt door de betere inkomsten die iPhone-apps die zijn ontwikkeld met Objective C kunnen verdienen in vergelijking met Android-apps die zijn ontwikkeld met Java. Sommigen beweren echter dat Objective C fundamenteel verouderd is en dat Java veel meer een “moderne” taal is. Sterker nog, er is heel weinig nut voor zaken als Objective C’s gesplitste headers en DRY-violation.
4. Geheugentoewijzing en -beheer
Het verschil in geheugenbeheer is het verschil in hun benadering ervan. Java gebruikt de automatische garbage collection-methode voor geheugentoewijzing en -beheer, waarbij de JVM automatisch geheugen vrijmaakt door objecten die niet langer in gebruik zijn terug te halen. De meeste professionele programmeurs vinden deze methode efficiënter dan de ‘pointers’ en ‘reference counting’ in Objective C.
- Omdat Objective C vertrouwt op een mechanisme van referentietelling, moeten programmeurs het geheugengebruik handmatig controleren door objecten vast te houden en los te laten. Deze methode is soms verwarrend voor de ontwikkelaars.
- Het is ook niet intuïtief hoe Objective C methodes waarden retourneren, wat nog een reden is waarom het niet wordt aanbevolen.
- Om te voorkomen dat het geheugen verstopt raakt bij het coderen van iOS-apps, moeten ontwikkelaars voortdurend controleren of de eerder toegewezen objecten worden verwijderd. Bij gebruik van Java is dit meestal niet nodig.
5. Gegevenstypen
Java heeft een groot aantal ingebouwde gegevenstypen, waaronder acht primitieve typen: boolean, char, byte, int, short, long, float en double. De klasse- en objectsystemen vergemakkelijken ook de concepten van objectgeoriënteerd programmeren. De ingebouwde gegevenstypen in Objective C daarentegen zijn minder talrijk en de taal gebruikt voornamelijk objecten en klassen om gegevens te manipuleren. Het is onderverdeeld in vier categorieën: opgesomde, afgeleide, primitieve en nietige gegevenstypen.
6. Uitzonderingsverwerking
Er zijn ook verschillen tussen de exception-handling mechanismen van Objective C en Java. Uitzonderingsafhandeling in Java is een van de krachtige mechanismen om run-time fouten af te handelen zodat de normale flow van de applicatie behouden kan blijven. Het try-catch-finally-blok wordt gebruikt om uitzonderingen af te handelen en te beheren, en uitzonderingen worden in de taal weergegeven als objecten.
Aan de andere kant biedt Objective C een robuuste set gereedschappen en methodologieën om uitzonderingen af te handelen, waardoor de stabiliteit en betrouwbaarheid van applicaties wordt gegarandeerd. Het handelt uitzonderingen echter af met een combinatie van foutaanwijzers en retourwaarden, wat kan leiden tot gecompliceerdere en foutgevoelige code.
7. Bibliotheek- en kaderondersteuning
Java beschikt over een uitgebreid bibliotheek- en frameworkecosysteem dat de functionaliteit verbetert en de ontwikkeling versnelt en efficiënter maakt. De uitgebreide bibliotheek kan een breed scala aan taken aan, waaronder webontwikkeling, databaseconnectiviteit en GUI-programmering. Ondanks het brede scala aan bibliotheken en frameworks, is Objective C meer gericht op iOS- en macOS-ontwikkeling, met een bijzondere focus op grafische gebruikersinterfaces (GUI’s) en functies die uniek zijn voor Apple.
8. Prestaties tijdens uitvoeren
De gecompileerde programmeertaal Objective C biedt uitstekende runtime-prestaties, wat erg voordelig is voor ontwikkelaars die iOS-apps bouwen. De prestatiesnelheden zijn meestal lager voor Java-codes omdat ze niet alleen geïnterpreteerd, maar ook gecompileerd moeten worden. Toch is dit niet zo’n groot probleem wat betreft de algemene acceptatie onder beginnende programmeurs.
9. Constructeurs en herbruikbaarheid van code
Ontwikkelaars van web- en mobiele apps geven de voorkeur aan herbruikbare codetalen. Objective C presteert beter op dit gebied. Deze programmeertaal staat het hergebruik toe van alle initializers die in dezelfde klasse zijn gedefinieerd. Constructors’ zijn nodig om variabelen te initialiseren in Java. Deze zogenaamde “constructors” zijn niet herbruikbaar en leiden, op zeldzame uitzonderingen na, vaak tot duplicatie van code. In Objective C kunnen variabelen worden geïnitialiseerd door reguliere methoden aan te roepen; er bestaat niet zoiets als een “constructor”.
Concluderend zijn er verschillen tussen Objective C en Java met betrekking tot syntaxis, geheugenbeheer, datatypes, exception handling en ondersteuning voor bibliotheken en frameworks. Deze variaties vestigen de aandacht op de onderscheidende kwaliteiten van elke taal en laten zien hoe goed ze geschikt zijn voor bepaalde ontwikkelingsbehoeften. Dit benadrukt hoe belangrijk het is om de nuances van elke taal te begrijpen bij het ontwerpen en ontwikkelen van applicaties. Bovendien onderstreept het het belang van het kiezen van de juiste taal voor het project in kwestie.
Interessante links:
Hi, my name is Rahil. I work at YUHIRO Global and I help web agencies and software companies from Europe to build developer teams in India.